بلخره دندون دوم نفس ام دراومد...اما این دفعه گلم کمی اذیت شدی امااشکال نداره چون الان راحترخوراکی میخوری...فدای دندونهای نازت بشم که خودت بامسواک انگشتی پاکشون میکنی ونمیزاری من کمکت کنم ...فدات بشم

راستی دیشب دوباره خوابت نبرد ومن ادامه قصه برات گفتم ومثل همیشه گوش دادی تا خوابت برد ...فکرکنم کم کم این برات یک عادت خوب بشه...دوست دارم از قصه های کودکانه شروع کنم وکمی بزرگتر شدی از بوستان سعدی که خودم عاشقش هستم ودیوان حافظ ومولانا بخصوص مثنوی معنوی وقبلترش شاهنمامه فردوسی بخونم....وای خدایا کی اون روزها زود میرسن...به هرحال نمیخوام زیاده روی کنم ولی مشتاقانه ارزو دارم همه چیزیادت بدم..

البته اگر حوصله کردم ادامه داستان مینویسم...اما همه اش من درآوردی بود...خنده دار اینجابود هرجا که کم می اوردم چی بگم چپ چپ توچشمهام نگاه میکردی ومن سریع باید ادامه میدادم وگرنه از جات بلند میشدی وگوش نمیدادی...خیلی جالب بیشتر اونجاش که شخصیت منفی داستان آخرسر با دخترک حنایی که حالا ماهی شده بود دوست شد واون نجات داد...

حالا بزار یک گزارش کامل از فضولی هات بدم:

اصلا یکجا بند نمیشی همش درحال ورجه ورجه هستی ...بزرگترین خرابکاری ات زدن ضد حال وقتی هست که همه داریم تلوزیون نگاه میکنیم ومیای یواشکی یا دکمه تلوزیون میزنی خاموش بشه یا دکمه دستگاه ماهواره وهمه غزغز میکنن...وجدیدن اهل پژوهش شدی ودلت میخواد بری توحیاط وکلی جیغ میکشی...وازهمه بدترمیری بالا بلندی ها...اما دوست دارم فضولی کنی بهتر از اینه که گریه کنی بغل بخوای ....ودرست وقتی لبتاب روشن کنم همش به موس وصفحه کلید گیر میدی وقتی نمی ذارمت دکمه خاموش وروشن لبتاب که الان خوب بلدی میزنی ومن این این شکلی میشم...عزیزم فضولی دیگه چکار کنم...

الان هم دارم این مطالب مینویسم اومدی کنام قشنگ تکیه دادی وبا دقت داری نگاه میکنی بازهم دوستتت دارم